Η ΕΥΧΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ

Αρχές δεκαετίας του 60,μανάδες στο κατώφλι του φτωχικού τους με αναφιλητά προβάδιζαν τα παιδιά τους που μη μπορώντας να τα βγάλουν πέρα
έπαιρναν την απόφαση να ξενιτευτούν, να πάνε στα 4 σημεία του ορίζοντα επειδή η μεταπολεμική Ελλάδα δεν μπορούσε να χωρέσει και να χορτάσει όλα τα παιδιά της.
Με μόνα εφόδια… την ελπίδα τους για ένα καλύτερο αύριο, μια αλλαξιά και την ΕΥΧΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ…
Τα χρόνια πέρασαν, η Ελλάδα έκανε βήματα…Άλλοτε μπροστά, άλλοτε πίσω. Σχέδιο Μάρσαλ περί υποτιθέμενης ανασυγκρότησης και αναδόμησης της Επικράτειας, Δικτατορία, Ευρωπαϊκή Ένωση, Ωνάσειο, Χρηματιστήριο…Η ψαλίδα ανοίγει. Οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί αν όχι φτωχότεροι τουλάχιστον στάσιμοι.
Η μετανάστευση παραμένει, οι λόγοι διαφοροποιούνται μερικές φορές. Πτυχίο σε καλύτερη ή ευκολότερη σχολή της αλλοδαπής, η ανικανότητα εισαγωγής στην Τριτοβάθμια εδώ Εκπαίδευση…Η δίψα για μόρφωση θαρρείς, το κατοχικό σύνδρομο που ακόμα δεν έχουμε αποβάλλει, λες και είναι ενσωματωμένο στο DNA μας, οδήγησε τις γενιές της μεταπολίτευσης στο να προσδοκούν αλλαγές στο βιοτικό τους επίπεδο, σε καλυτέρευση της ποιότητας της ζωής τους, πρόσβαση στον πλούτο και αφομοίωση του νεοπλουτισμού. Είναι αυτοί που απαρτίζουν την ονομαζόμενη και γενιά του «Πολυτεχνείου» που αρκετοί εξ αυτών εξαργύρωσαν μέχρι κεραίας το γραμμάτιο τους σε υψηλόβαθμες θέσεις, σε υπουργικούς θώκους.
Κυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται…
Πολιτικές αντιλήψεις και πρακτικές του στυλ «Τσοβόλα δώστα όλα», διορισμοί ανίκανων ανθρώπων στο Δημόσιο, με μοναδικό κριτήριο την κομματική τους ταυτότητα, παίρνουν σάρκα και οστά…
Την τερατογέννηση αυτή Αλλαγή την ονόμασε ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου…
Στρατιές συμβασιούχων, εγκλωβισμένοι σε πολιτικά γραφεία του κάθε Μαυρογυαλούρου είναι πλέον πραγματικότητα και πληγή για τον κοινωνικό ιστό.
Εκσυγχρονισμό τον ονόμασε ο Κώστας Σιμήτης.
Νέες ορολογίες μπαίνουν στην καθημερινότητά μας. Μερική απασχόληση-STAGE.
Οι δείκτες ανεργίας πέφτουν, χιλιάδες νέοι υποαπασχολούνται, μη μπορώντας να κάνουν πολλές φορές διαφορετικά, νομιμοποιώντας έτσι την μαύρη εργασία. Φαινόμενα Ζαχόπουλου είναι η τρανή απόδειξη της δεινής κατάστασης που έχει περιέλθει η γενιά μας…
Πολιτικό Πολιτισμό το αποκαλεί ο κύριος Πρωθυπουργός όντας σεμνός και ταπεινός.
Σήμερα είδα την μάνα μου με ένα κερί και μια προσευχή με τα ίδια αναφιλητά σαν αυτά της μάνας του 60΄ να προσεύχεται για μία ανανέωση του STAGE του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου φορέα, ελπίζοντας να εισακουστεί αν όχι από τους διάφορους Μαυρογυαλούρους τουλάχιστον από τον Θεό.
Οι αλλαξιές μπορεί να έγιναν περισσότερες, οι ανάγκες λόγω καταναλωτικής μανίας αυξημένες αλλά Η ΕΥΧΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ παραμένει η ίδια….